SUKCES: " Brakuje mi pewności siebie"

mała czarna kawa

w gazecie SUKCES nr 8 jest dość fajny i sypatyczny wywiad z Sebastianem i sesja fotograficzna nie najgorsza.

Polecam Smile

kara

Nawet mi nie mów! Ostatnio byłam w Empiku i przeglądałam sobie gazety,no i natknęłam się na Sukces,ale stwierdziłam że: Eeeeee i tak tam nic nie będzie,no i jak zwykle się myliłam hahaha,będe musiała go przeczytać Smile

mmeryy

szczerze mówiąc pierwszy raz słyszę o tej gazecie Smile

Karol

Ja też pierwszy raz słyszę o niej:D

kara

A! Widizałam dzisiaj ją w kiosku Smile

Seba jest na okładce Very Happy

no no no,dzisiaj pojade do Empiku to sobie przeczytam Smile

Ale to jest najnowszy numer,ja myślałam że on jest w lipcowym numerze(chyba z Magdalena Cielecka na okładce) Smile

Pewnie długi bedzie ten wywiad,zobaczymy czy chociaż ciekawy Smile

tatralena

długi i jest dużo zdjęc.Bardzo ładne są te zdjęcia i duuuże. Smile

też byłam w Empiku.
Ta gazeta ma "dwie okładki". Na jednej jest Sobek a na drugiej Ania Dereszniowska

mała czarna kawa

tylko czemu go zrobili takiego brudnego Question

zdjęcia takto są ok. Wywiad całkiem całkiem Smile

OlaCariatyda

hmm a moze ktoś chciałby się podzielić skanem? Ładnie proszę Smile

kara

Właśnie wróciłam z Empiku,wywiad no niezły,chociaż to zdanie o sprowadzaniu miłości do rangi towaru to juz po prostu ze sto razy słyszałam. Zdjęcia nawet spoko hehe taki Brudny Harry hahahahahahaahahah

mmeryy

kurczekurcze czemu u mnie w mieście nie ma empiku Sad

wrrr

Anka

W moim też nie ma i trzeba było zainwestować 10.99zł. Trudno... Ja tam nie żałuje, bo chociaż nic nowego nie odkryli, to dobrze się czyta, a jeszcze lepiej ogląda Laughing

tatralena

to kupiłas ta droższa wersje ...ja kupilam za 7,90...wiem,to nie pocieszające:)
niestety nie mam czym skana zrobić....

OlaCariatyda

Hmm a może ktoś opowie o czym jest ten wywiad, w jakiej konwencji czy cos. Bo na razie to tylko o zdjęciach cokolwiek wiemy Smile

Polanna

Wiem,że za dużo wymagam, ale może po kawałku ktos przepisze, albo może na cztery ręce? Very Happy

mała czarna kawa

ja z przyjemnością przpiszę tylko poprosze o zrozumienie jeśli chodzi o czas...powolutku będę to wysyłać. Tylko pytanie czy mam wklejac do tego tematu czy za założyć nowy??

Pozdrawaim

Anka

Kurrrrcze. Jakbym wiedziała że jest jakaś tańsza wersja to sama bym kupiła. Mad

Aaaa... Niech stracę Very Happy

OlaCariatyda

mała czarna kawa

Nie wstydzi się przyznać, że kobiety go onieśmielają, czasem tęskni za dzieciństwem i nie umie czytać z nut. Jak przystało na górala Sebastian Karpiel – Bułecka, lider zespołu Zakopower, zna swoją wartość i wszystko lubi robić po swojemu.

ROZMAWIAŁ: ROBERT PIEŃKOWSKI
ZDJĘCIA: GRZEGORZ BŁAŻEJCZYK

SUKCES: Komu, zawdzięczasz najwięcej?
Sebastian Karpiel-Bułecka: Mamie. To dzięki niej jestem dziś taki, a nie inny. Wychowywała mnie sama i pokazywała mi jak powinienem potrzeć na świat. Nauczyła, jaki powinienem być jak powinienem się zachowywać i jak podchodzić do ludzi.

A konkretnie.
Zawsze mówiła, żebym był skromny, nigdy nie zadzierał głowy, żebym starał się myśleć o innych, nie tylko o sobie. Żebym był dobrym człowiekiem. Cały czas staram się o tym pamiętać, choć czasem bywa trudno.

Podobno kobiety cię onieśmielają?
Ja w ogóle jestem trochę nieśmiały, w stosunku do kobiet też.

Naprawdę?
Tak czasem brakuje mi pewności siebie. Może na scenie tego nie widać ale ja cały czas walczę ze sobą. Za każdym razem musze się bardzo zebrać w sobie żeby to przełamać.

Myślisz, ze gdybyś był bardziej przebojowy twoje życie wyglądałoby by inaczej?
W ogóle o tym nie myślę bo jest mi dobrze tak jak jest. Moja nieśmiałość nie jest na tyle dokuczliwa, żeby mnie paraliżować. Musiałem się nauczyć się radzić sobie z nią. Zmusiła mnie do tego muzyka kocham ją i nie wyobrażam sobie życia bez grania a to łączy się z konieczność wychodzenia na sceną występami przed publicznością nie chciałem zaprzepaścić wszystkiego przez nieśmiałość.

Kto ci w tym pomagał?
Nie, sam sobie pomogłem.

Jakie znaczenia w twoim życiu ma fakt, że jesteś góralem?
Ogromne nie chodzi tylko rodzinę ale też o to gdzie się urodziła. Zakopane to miejsce które znam, inne od wszystkich. Piękniejsze. Jako dziecko widziałem dookoła góry i lasy. One ukształtowały moja osobowość. Dzięki temu zawsze czułem się całkowicie wolnym człowiekiem.

Nie masz czasem wrażenia, że górale są traktowani przez innych z dystansem, może nawet z wyższością?
Ludzie lubią górali, choć często kojarzą się oni z dużą ilością wypitego alkoholu. Ja potkałem się raczej z sympatią. Drażni mnie jednak, kiedy góralszczyzna kojarzy się tylko z oscypkiem, ciupaga, misiem na Krupówkach i piosenką „ W murowanej piwnicy ” a sami górale są sobie trochę winni. Wystarczy wyjść na Krupówki i zobaczyć w jaką stronę to wszystko poszło. Z tej „cepelii” należy się tylko śmiać.

A co górale powinni dać reszcie kraju?
Na Podhalu jest mnóstwo ludzi wybitnie zdolnych, niekoniecznie przebierających się za misia. Oczywiście, nie mam nic przeciwko panu-misiowi. Mamy jednak o wiele więcej do dodania, całe nasze wielkie bogactwo kulturowe. Jest świetna architektura, muzyka, rękodzieło. Na to należy kłaść nacisk, a nie na „cepelię”, czyli długopis z termometrem lub piórnik z narysowanym Janosikiem i jego narzeczoną. Gadżety wymyślone, żeby zarobić kasę, to nie wszystko.

Ty wybrałeś muzykę.
Zawsze o niej myślałem, byłem na nią skazany. Cała moja rodzina gra i śpiewa. Już jako dziecko widziałem, że chcę iść tą droga.

Ale studiowałeś architekturę. Dlaczego?
Muzyka na początku była tylko moim hobby. Mam zawsze twierdziła, że musze mieć konkretny zawód, i tak mną kierowała. Wybrałem architekturą. Mój starszy brat jest architektem, zawsze mi to imponowało. Poza tym mój tata był technikiem budowlanym, świetnym stolarzem, robił meble góralskie i uczył w szkole budowlanej w Zakopanem. Dziadek natomiast był cieślą. Takie są moje rodzinne tradycje. Ale ten wybór nie był dal mnie przymusem, tylko przyjemnością. Chciałem tego i tak robiłem.

Starszy o 20 lat brat Jan był twoim pierwszym autorytetem życiowym?
Mogą śmiało powiedzieć, że był moim idolem. Na początku podobało mi się jak gra i rysuje. To jest mój przyrodni brat, mamy wspólnego ojca. Mieszkałem sam z mamą, nie wychowywałem się z Janem. Może dlatego tak bardzo chciałem być taki jak on.

Pewnie stawiano ci go za wzór. Nie nabawiłeś się kompleksu młodszego brata?
Nie, mnie to raczej mobilizowało. Chciałem mu dorównać. To był pozytywny bodziec, który dawał mi siłę.

Teraz go chyba przegoniłeś?
Nas trudno porównywać, bo brat jest wybitną osobowością. Ja jestem trochę inny. Robię swoje i nie skupiam się na tym, czy jestem lepszy od niego czy gorszy. Szkoda czasu na takie myślenie.

Co jest jeszcze przed tobą?
Chce robić jak najwięcej, nie tylko w muzyce, ale tez w architekturze. Ktoś mógłby się roześmiać, bo co ze mnie za architekt, skro tylko skończyłem studia, a zająłem się graniem. Pewnie jest w tym trochę racji, ale teraz znowu będę mógł porysować. Wojtek Topa, mój kolega z zespołu, poprosił mnie, bum zaprojektował mu dom.

A co z druga płytą? Wszyscy na nią czekamy.
To będzie wielkie wyzwanie, bo zdecyduje o naszej przyszłości. O tym, czy sukces Zakopower był tylko przypadkiem czy nie. I czy nas stać na coś więcej.

A stać?
Mamy mnóstwo pomysłów, a dużo rzeczy jak zawsze wyjdzie jeszcze podczas pracy. Piosenka „ubije usiekę”, którą przygotowaliśmy niedawno na koncert opolskich premier, na pewno znajdzie się na nowej płycie. Chcielibyśmy ją wydać wiosna przyszłego roku.

Twoje fanki piszą w Internecie, ze masz oczy w których można utonąć. To cię nie krępuje?
Czuje się trochę zażenowany takimi wywodami. Na pewno jest miło słyszeć o sobie takie fajne rzeczy i nie wierzę żeby był człowiek, któremu nie sprawiałoby to przyjemności. Ale baz przesady, ja podchodzę do tego z dystansem.

I nie sprawdzasz w lustrze, czy mają rację?
Nie. Tak źle ze mną jeszcze nie jest. Wolałbym żeby ludzie większą wagę przywiązywali do tego co robię, jak gram, co gram a nie czy jestem przystojny. To są sprawy , które nie maja większej wartości.

Tęsknisz czasem za czymś?
Za dzieciństwem, bo było beztroskie, bez żadnych problemów. Miło wspominam czasy, kiedy byłem młodym chłopcem i wychowywałem się wśród kuzynostwa. Miałem to szczęście ze mieszkaliśmy obok, wokół mnie była cala rodzina. Niedaleko mieszkał brat mojej mamy, obok drugi dalej jej siostra. Wszystkie dzieci spotykały się codziennie. A jak przychodziły wakacje spędzaliśmy czas w lesie albo łące. To był dobry okres w mim życiu. Jak to wspominam to mi trochę tęskno.

Nie wolałbyś wrócić do swojego poprzedniego życia, bez ciągłych koncertów, wywiadów?
Nie, bo tak jest dobrze. Umiem sobie z tym wszystkim świetnie radzić. Nie jest to aż na tyle dokuczliwe, żebym miał z tym kłopot.

Chyba, że gazety zaczynają się rozpisywać o twoim życiu.
Kiedyś się tym przejmowałem, ale teraz już nie, bo wiem, że nie mam na to żadnego wpływu. Cokolwiek bym zrobił czy powiedział, to i tak dziennikarze napiszą co tylko będą chcieli.

Nie denerwujesz się, kiedy piszę o twoim związku z Kayą?
Wtedy tak, bo to jest moja prywatna sprawa, z kim jestem. Uczucia są dla mnie zbyt ważne, żebym się dzielił wiadomościami na ich temat ze wszystkimi. To jest moje, osobiste, intymne i mam do tego prawo. Nie zamierzam sprowadzić miłości do ranki towaru.

A nie denerwujesz się, że traktują cię tylko jak czyjegoś faceta, a nie jak lidera zespoły Zakopower?
Znam swoją wartość i wiem, co sobą reprezentuję. Z tym nie mam problemu. Mają go ci, których to interesuje. Komu to potrzebne? Kogo to wzbogaci?

Gazety na pewno.
Mnie to nie obchodzi.

Uważasz, że osiągnąłeś sukces?
Myślę, że tak, choć jeszcze półtora roku temu bym o tym nie uwierzył. Zresztą do tej pory zastanawiam się, czy mi się to wszystko nie śni. Zawsze chciałam grać i dało mi się. Ale to nie koniec, trzeba iść dalej. T wszystko jest ulotne. W branży muzycznej dziś jesteś, jutro cię nie ma. Dlatego mam dystans do swojego sukcesu. Nie zamierzam położyć się i delektować popularnością.

A gdyby jutro wszystko się skończyło?
Na szczęście mam do czego wracać. Trzeba by było stulić uszy i zająć się czymś innym. Jestem w tej komfortowej sytuacji, że umiem jeszcze robić w życiu inne rzeczy. Mogę wrócić do architektury.
Jednak nie czas jeszcze na wyznaczanie sobie nowego celu w życiu?
Na razie nie. Jestem dopiero na początku drogi, która obrałem. Jeszcze dużo przede mną do zrobienia. Nie wiem czy kiedykolwiek przyjdzie taki moment, kiedy powiem, że zrobiłem wszystko. Zawsze są przede mną jakieś wyzwania.

Zazdrościsz czegoś innym?
Nie, choć podziwiam wielu ludzi, którzy osiągnęli więcej ode mnie. Marzę by grać jak Zbigniew Seifert. To mało w Polsce znany skrzypek jazzowy, który zmarł w 1979 roku w wieku 33 lat. Kiedy pierwszy raz usłyszałem jego nagrania to było totalne odkrycie...brzmienie, sprawność muzyczna. Seifert nie nagrał wielu płyt a te które jest trudno zdobyć. Mam jednak sporo jego utworów wgranych do iPoda. Kiedy zakładam słuchawki, zachłystuje się jego graniem. Wydaje mi się ze zazdrosne mu talentu, samozaparcia i togo co osiągnął.

Co robisz, żeby mu dorównać? Ćwiczysz?
Na razie słucham. Gram dużo na koncertach, w domu trochę mniej. Może najpierw zacznę od tego, że nauczę się czytać nut. To mógłbym wiele ułatwić i otworzyć nowe horyzonty.

Warto pomyśleć o nauczycielu muzyki?
Nie ja musze sam...Choć zdaję sobie sprawę, że pewnych rzeczy nie przeskoczę, bo nie chodziłem do szkoły muzycznej. Teraz ogranicza mnie choćby sam sposób trzymania skrzypiec. Nie robię tego klasycznie. Niestety moja lewa ręka nie jest taka sprawna. Ale też nie chodzi o to by grać dokładni tak jak wielcy skrzypkowie.

A jeśli za 30 lat ktoś powie ze chciałby grac jak Sebastian?
Fajnie by było. Dzięki temu, że grałem głównie muzykę ludową że sam nauczyłem się grać na pewno jest inny.

Ale nie skończysz jak Janko Muzykant?
Myślę, że to mi już nie grozi.

Wierzysz w przeznaczenie?
Nie, bo jak sobie pościelisz tak się wyśpisz. Jestem człowiekiem wierzącym i wierzę, że Pan Bóg dał mi wolna wolę, talent, a resztą zostawił w moich rękach. Ode mnie zależy, czy wykorzystam te dary dobrze czy tez je zaprzepaszczę. Nie wierzę, że życie człowieka jest mu przeznaczone góry. Każdy sam jest kowalem swego lasu i sam pracuje na to, co potem stanie się z jego twórczością, z życiem z nim samym.

Podejmujesz więc same dobre życiowe wybory?
Póki co, nie popełniłem jeszcze jakiegoś wielkiego błędu. Nikt przecież nie jest nieomylny, jesteśmy tylko ludźmi, zawsze możemy podjąć błędna decyzję i nie jest to nic złego.

Kiedy wybudujesz dom, posadzisz drzewo i spłodzisz syna?
Już bym chciał. Myślę o tym cały czas. Ale też nie planują dokładnie. Na razie jestem na najlepszej drodze o zrealizowania tych pragnień.

jakby ktoś chciał na emaila to proszę podać...
Pozdrawiam

OlaCariatyda

Łooo kobieto szacunek i podziw prayer

To całość? Ekstraa już się zabieram za czytanie Very Happy

elenthil

WOW! szacuneczek! i wieeelkie dzięki:)
fajniutki ten wywiad. początek co prawda słyszałyśmy już wiele razy Wink

ale potem robi się ciekawiej. Agatko, jeszcze raz ukłony i gratuluję samozaparcia w przepisywaniu Smile

Polanna

Bardzo bardzo dziękuję Very Happy

, no prosze dla zakofana nie ma rzeczy niemożliwych do wykonania - napracowałaś się kobieto Laughing

Pozdrawiam

mmeryy

bardzo fajny ten wywiad choć nie uniknął pewnych standardowych pytań Smile

Agata normalnie respekt Smile

mała czarna kawa

Nie ma sprawy. Naprawdę nie zajeło mi to tak dużo czasu Smile

Miłego czytania.

Pozdrawaim

Anka

Jeśli chodzi o zdjęcia to zobaczę co się da zrobić, poza tym zabiorę w środę to sobie pooglądacie Very Happy

Agat

temat stary, ale...
byłam w bibliotece i przechodząc obok regału z gazetami zauważyłam wyłożony 'Sukces'. szczerze mówiąc, to na pierwszy rzut oka pomyślałam,że jakiś wywiad umknął mojej uwadze, ale zaczęłam czytać i wydawało się,że już to gdzieś było Smile

jak się w końcu okazało czytałam ten wywiad przecież tutaj, a fotek nie widziałam-to mnie zmyliło. reasumując: wywiad-ok, a fotki bardzo mi się podobają Smile